Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?

An nisi populari fama? Sed ad bona praeterita redeamus. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;
Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Ita fit illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut
dialectici ne rationem quidem reddi putent oportere: si
illud, hoc;

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

Haeret in salebra.: Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Sed fortuna fortis;: Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Quid de Pythagora?: Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Ergo, inquit, tibi Q.: Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Hic ambiguo ludimur.: Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Bork: Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?
Ille incendat?: In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Docent enim nos, ut scis, dialectici, si ea, quae rem aliquam sequantur, falsa sint, falsam illam ipsam esse, quam sequantur.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Duo Reges: constructio interrete. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.